Gök gürültüsüne uyandı. Fırtınanın önüne kattığı yağmur damlaları pencerenin camına vuruyor, art arda çakan şimşekler odayı aydınlatıyordu ki. Kalkıp elektriği açtı. Açık kalan kapı aralığından oturma odasındaki masanın başında Halil’in oturduğunu gördü.

Toplumumuzun bazı kesimleri ideallerimizi mezara gömmediler mi? Paranın dili, merhameti olmadığını kimden öğrendik? Bu kesimlerden değil mi? Bu ahval senin de benim de değişmemizi zorunlu kılmaz mı?

Bizim yapabileceğimiz sadece şerefimizle yaşamaktır. Unutma ki dostum, adaletin intikamı yavaş yürür, ancak güvenli adımlarla ilerlemeye devam eder! İnsanoğlu güvene muhtaçtır. Ona güvenirseniz harikalar yaratır. Aksi halde ya cani olur, ya da bir hiç!”dedi. Kocacığım, göreceksin her şey güzel olacak. Acılar ve geceler insana öğüt verir derler. Geçen bu uzun gecenin güzel gündüzü olacak. Gördün ya, gökyüzü ne kadar temiz, şafak ne kadar güzeldi.