Elbette bir ülkenin en büyük miraslarından biri, geçmişten gelen devlet tecrübesi ve kabiliyetidir.

Bu açıdan baktığınızda; Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin yaklaşık 5000 yıllık kadim ve derin devlet kültürü, en büyük hazinelerinden biridir.

Ancak unutmamak gerekir ki; 5000 yıl boyunca taşıdığımız bu kültür birikiminin içinde habis bir tümör hücresi gibi bekleyen, zaman ve zemin bulduğunda büyüyen hatta azmanlaşan “bürokratik oligarşi”, bu süreç içinde kendini ve kabiliyetlerini geliştirmiştir.

Bu sebeple eski ve kadim devletlerin birçoğunda olduğu gibi ülkemizin de en büyük sorunlarından biri bürokrasidir.

Fırsat buldukça yayılan ve güçlenen bu hastalığın tümüyle yok edilmesi bence imkânsız bir durum, gerçek dışı bir hayaldir.

Bu realite ışığında akıllı devlet idareleri ve siyaset adamları, bürokratik oligarşiyi yok etmek yerine onu ıslah ve kontrol etmeyi denemelidirler. Bu mücadeleyi yapanlar şunu katiyetle bilmedir ki; bürokratik statükoya karşı yürütülen savaşın başarısı zamanla ters orantılıdır.

Dünden bugüne uzanan ve gelecekte de hiç eksilmeyecek olan “Bürokrasi ile millet tahterevallisinde”, millet ve vatandaş ekseninden ayrılmamamız gerekir.

Ezcümle; kadim geçmişimizle elbette övünmeliyiz ancak, devletin millet için kurulduğunu, korunduğunu, kollandığını ve yaşatılması gerektiğini unutmamalıyız.

Millet için olmayan devletin, devlet olamayacağını bilmeliyiz.

Şeyh Edebali'nin Osman Gazi'ye vasiyeti:

"İnsanı yaşat ki devlet yaşasın"