“Her saray taşla yükselir,

ama bu kitap,

gözyaşıyla yazıldı...”

Kudüs’ün taşları sessiz,

ama dualar hâlâ gökleri titretiyor.

O bir savaşçı değildi.

Ne kılıç kuşandı, ne taht hayal etti.

O sadece dua etti.

Ve duası, ümmeti ayağa kaldırdı.

O bir kızdı...

Mescid-i Aksa’nın avlusuna

secdeyle varmak isteyen bir yetimdi.

O, davanın kız evladıydı.

Çünkü en büyük saray, 

Allah’a adanmış bir yürektir.