Ruslar, 1552’de Kazan ve 1556’da Astarhan Hanlıklarını aldıktan sonra, bölge halklarını (Kazak, Nogay ve Çerkezleri),himayeleri altına alarak Karadeniz yönünde yayılma faaliyetlerine başlamışlardır. Rusların bu faaliyetleri, daha sonra yaşadıkları iç sorunlar ve Lehistan meselesi nedeniyle kesintiye uğramışsa da, 17. yüzyılın ilk yarısının sonlarında almış oldukları tedbirler ve 1654 yılında Ukrayna ile birleşmelerinden sonra daha aktif hale gelmiştir. Ruslar, 17. yüzyılın ikinci yarısından sonra izlemiş oldukları aktif politikayla yüzyıl sonunda Azak Kalesini alarak Karadeniz’e çıkmak için önemli bir adım atmışlardır. 

18. yüzyılda Karadeniz’e çıkmak adına Kırım Hanlığı ve Osmanlı Devleti’ne karşı önemli mücadeleler veren Ruslar, bunlardan 1711 Prut Savaşı’nda yenilgiye uğramışlarsa da, daha sonra yapılan 1736-1739,1768-1774,1787-1792 yıllarındaki savaşları kazanmışlardır. 1768-1774 yıllarında yapılan savaştan sonra imzalanan Küçük Kaynarca Antlaşması ile sınırlı da olsa Karadeniz’e çıkan Rusya, 1783’te Kırım’ı ilhak ederek büyük bir Karadeniz devleti olmayı başarmıştır. Bundan sonra Rusların Karadeniz’deki faaliyetleri Karadeniz’in kuzeyini Ruslaştırarak, komününü güçlendirmeye yönelik olmuştur.