1300 yıl önce Anadolu’yu yurt tutan Türkler, burada Bizanslılarla birlikte, değişik ırktan, dilden, dinden insanlarla birlikte ve Avrupa yakasına da taşarak büyük bir uygarlık oluşturmuşlardır.
Bu ortak kader birliğinde “sâdık, çalışkan” olarak anılan Ermeniler de vardı. Ancak 19. yüzyıl sonlarından itibaren bazı sağduyu dışı hareketler, iç ve dış tahrik, teşvik ve terör hareketleriyle dostlukların yerini güvensizlik, soğukluk hatta düşmanlıklar almış ve Birinci Dünya Savaşı’nda ülkeye ihanet ve düşmanla işbirliği sonunda bir kısım Ermeni dünyanın dört bir yanına dağılmış, Anadolu çok acılar görmüştür.
Lozan Barış Antlaşması’yla kalanlara yeniden kucak açılmasına rağmen, son zamanlarda yine Ermenilerce Türkiye’ye, Türk diplomatlarına ve Azerbaycan Türklerine benzer terör ve soykırım hareketlerine yönelen Ermenilere son birkaç yıldır tekrar bir dostluk eli uzatılmıştır. Bu samimi dostluk eli Ermenistan ve Diaspora Ermenilerince tutulursa, bundan Türklerden daha çok Ermenilerin kârlı çıkacağı artık bütün dünyaca bilinmektedir.