çocuk uzat saçını o simsiyâh dalından
bir devr-i fâziletin hazzı yükselir ancak
babil’in o büyülü asmalarından kalan
muzâhir bakışından saçılır râyihalar
                                ihtimâl ki geceye siyim siyim yağarak
                                rehin seslenişlerin hicrânını kucaklar
        
                                uzat saçını çocuk uzat ki boncuk boncuk
                                natürel nağmelerdir yazdıklarına mehaz
                                ılık izdüşümü âşk derin mi derin soluk
                                ve bir de çırılçıplak sefih sesli bu san’at
                                kuşatır çepeçevre dört yanını bembeyaz
                                bembeyaz doruğunda mûtenâ bir saltanat

                                çocuk saçını uzat sonra tutan da olmaz
                                maruf kelimeleri cebinde boğum boğum
                                ve çırpınır her hece inler mısrada infaz
                                her sabahın öncesi tutuşur cümle ervâh
                                güne ruh yarısından ilişir ki bir yudum
                                fesleğen sağımında zikre sarılır berzâh

                                saçını uzat çocuk yoksa avuç avuç kum
                                damlalarını savar hiç düşünmeden sahil
                                yoksa hiç acımadan intizarında mahrum
                                yakamozlar kovalar ardın sıra süreğen
                                devinir dalgasıyla pastoral dinli menzil
                                ve köpüklerde kalır yosun yeşili keben

                                çocuk uzat saçını bu o kadar zor değil
                                altı üstü masmavi apaçık bir asuman
                                karanlık gecelerde ışıl ışıl bir kandil
                                ve bir ruh aydınlığı yüreğine vuracak
                                uzat saçını çocuk o simsiyâh dalından
                                bir devr-i fâziletin hazzı yükselir ancak