Giderken kendini bende unuttun
gözüme girmeyen bu uyku senin
içime dışıma odama sinen
insanın içine sığmayan hasret
bir adam dolusu efkâr bulutu
yürekte bir deprem kırığı gibi
korkuyu koklayan bu deli duygu
içimde sıkışan aşk enerjisi
kendimi seninle ayarladığım
her kapımı çalan düşle yataktan
fırlayıp kapıyı açan el senin
ellerimi harlı demir sanarak
korkudan cebine kaçan el senin
kendini almaya gelmeyeceksen
hayıflanıp durma kendi kendine.