Edebîürünlerde geleceğin ve ufkun izleri vardır. Bu durum Türk edebiyatının, dahaözelde, önemli gelişim sahalarından biri olan Divan edebiyatının derinliği,ufku ve seviyesini ortaya koyması bakımından mühimdir. Hareket sahası her nekadar bazı şeklî özelliklere (vezin, nazım şekilleri vb.) bağlı olsa da Divanedebiyatının, hayal gücünün ufuklarını zorlayan fikirlere, konulara hayatvermeyi başarabildiğini ve geleceğe “hoş bir sada” bırakma kaygısında olduğunurahatlıkla söyleyebiliriz. Dolayısıyla Divan edebiyatı ediplerinin ortayakoyduğu eserler incelendiğinde, onların sınırlı bir zamanı, mekânı, konuyu vb.değil, bütün bir varlığı söz konusu ettikleri ve bu şekilde içinde yaşadıklarımedeniyeti en iyi şekilde kucakladıkları görülür.

Bu noktada, kelimelerin tılsımlı gücününortaya çıktığı bir satıh olan lügat ilmi, Divan şairlerinin iştigal ettiklerialanlardan biri olmuştur. Bir manzum sözlük şerhi olan elinizdeki kitap, iştebu medeniyetin ortaya koyduğu, kültür mübadeleleri noktasında da önemini her zamankoruyan mümtaz bir eser özelliği göstermektedir. Bir şerh eseri olması ondakimedeniyet izlerinin daha belirgin ve yoğun bir şekilde hissedilmesinisağlamaktadır. Eserin şârihi olan Abdurrahmân-ı Hâkî’nin bu kitabını, “talebe-iulûm” yani ilim talep eden herkes için kaleme aldığının altını çizmesi de onunbir anlamda Türk edebiyatının ortaya koyduğu müktesebatı gelecek nesillereaktarmak istediğini göstermektedir.