Benlik/kimlik problemini eserlerinin merkezine yerleştiren Tanpınar, Modern edebiyatımızda, insan gerçekliğine ilişkin yeni bir kavrayışı bireysel varoluşun içinden dile getirir.

Benliğin/kimliğin sürekliliğini parçalayan geçmişle şimdi arasındaki bağlantıda yaşanan kültürel kopuşun iç dünyada yarattığı bölünme, hikâyelerde de dolayımlanan, derinleşen, karmaşıklaşan, bölünmüş bir iç dünya ve bu iç dünyalarına gömülü yaşayan zayıf, edilgen kahramanlarla çıkar karşımıza.

Tanpınar’ın kahraman kategorisini ele alışındaki bu modern tutumu ve anlatı metinlerinin temel öğesi olan kahraman kategorisine getirdiği zenginlik ve farklılaşma J.C. Coguet’nin özne odaklı kuramı çerçevesinde incelenmiştir.