Kelimelerinkirlendiği ve bozulduğu, hayallerin çalındığı bir dünyaya yazıyor, HüseyinÖzbay. Hem de yitenlerin yerine çoktan, “alkışlar”ın ve “boşverler”in tercihedildiğini bile bile yapıyor, bunu. Zihinleri dil/düşünce, elleri yazmakkorkusuyla örselenenlerin çoğunlukta olduğu bir iklimde, o yılmadan yazınınyalnızlığını paylaşıyor. Kimi zaman, buülkenin gören gözleri Cemil Meriç’in cümlelerinin düşünce katmanlarına, kimizaman da Ahmet Haşim’in “melali anlayan” mısralarına sokuluyor yazar.
Onun denemeleri, “dalgaları aşmak” uğruna, okuru da zihni yolculuklaraçağırıyor. Bu yolculukta, bir şehirde kaybolabilmenin huzurundan tutun da, oserüvenlerde sizi izleyen “büyük göz”lerin tedirginliğine kadar her şey var.