Posta binası önünde kuşlar uçuyor. Döne döne kanat çırpıyorlar. İbrahim Necmi Bey kuşlar gibi uçarken gönülden mektuplar yazıyor.

Dünyada ne kadar mektup var ise hepsini ben yazdım, diyor. Hayâlim iddiaya döner. Bilmedim, bilemedim. Müddei, davasından vurulur, dediler. Sevdayı davadan sayacaklarını bilemedim.

Kuşun kanadında… Uça uça vazgeçmek istedim sevdadan ve davalardan. Gözlerimin aynasına yansıyan buğularla harita çize çize… Uçmak uçmak… Bu da bir dava idi. Gönlümün coğrafyasında kuş  olmak isterken, kaderim böcekleri sundu. Hayat, kuş ve böcek arasında gidip gelmek idi. Bir kanat çırpımı uçmak sevdasında…