Kuşaktan kuşağa gerçekten olmuş gibi aktarılan ve yaygın bir dolanıma sahip olan masallar, bazen gerçeküstü öğeler içermelerine karşın, kimi zaman da gerçekten yaşanmış olaylara ve gerçekten yaşamış kişilere dayanırlar. Her ne kadar yaşanmış tarihi aktaran metinler olmasalar da az çok içinden çıktıkları toplumsal yapı hakkında okuyucusuna birtakım fikirler verirler. 

Derlenen masalların, Kıbrıs’ın pek çok yöresinde ve hatta Kıbrıs dışında da pek çok yerde çağlar boyunca anlatılıyor olmaları pek çok varyantlarının ortaya çıkmasını da sağlamış ve anlatılan bölgenin ve zamanın özgün yanları da masallara eklemlenmiştir. Buna karşın, masalların ana motiflerinin, belirli toplumsal yapının estetik yansımaları olduğu kabul edildiğinde, motifler o toplumun yaşam tarzına ilişkin bilgileri bize aktarmayı sürdürecektir. 

Kıbrıs masallarını değerlendirirken Ada’nın sosyal yapısını ve yerleşim birimlerini bilmemiz gerekir. Köy karma mı, yoksa Türk köyü mü? Bu köylerin komşu köylerle ilişkileri nasıldır? Etraftaki köylerin yapısı nedir? Köy içine kapanık mıdır, yoksa çevre köylerle alışverişi var mıdır? Düğünlerde, bayramlarda, Paskalyada, ekim zamanı birbirlerine gelip gidiyorlar mı veya yardım ediyorlar mı? Masalcı masal söylemek için bu köylere gitti mi? Oralarda kaldı mı? Özellikle kuraklık zamanında, savaş zamanında; 2. Dünya Savaşı’nda yurt dışına gitti mi? Köyde elektrik var mı? Bu tip sorular çoğaltılabilir. Bunları bilmeden Kıbrıs masallarını değerlendirmek yanlış olur. Çünkü Türkler ve Rumlar yüzyıllarca bu adada yaşadılar ve yaşamaktadırlar. Doğal olarak birlikte çalıştılar, iş yaptılar ve kültürel alışverişte bulundular. Bunlar maddi ve manevi açıdan çok önemli bir alışverişti. Bu sebeple, iki toplumda yemek kültüründen, günlük konuşma diline, müzikten oyuna kadar her konuda etkileşim görülebiliyor. Özellikle bunlar sözlü kültür ürünlerinde örneğin; masal, mâni, atışma, ağıt, türkü, argo vb. türlerde çok belirgin bir düzeydedir.