Kıbrıs Türk Edebiyatı’nın tarihsel kökleri incelendiği zaman; ilk somut bulguların Destan’lar, Mersiye’ler ve Divan Şiiri olduğu, bu yazın ürünlerinin de 1571-1878 yılları arasında Kıbrıs adası üzerinde egemen olan Osmanlı İmparatorluğu dönemine tanıklık ettiği görülmektedir.

Osmanlı döneminde Kıbrıs’ta matbaa olmadığı için, sözü edilen Destanlar, Mersiyeler ve Divan Şiiri’nden kimi örnekler, ‘El Yazmaları’ olarak günümüze kadar gelebilmiştir. 

Kıbrıs’ın İngiltere’ye kiralanması (1878)ile matbaanın adaya gelişi, matbaayla birlikte önce İngiliz Yönetimi ‘Resmî Gazetesi’nin yayını ve ardından da Rum ve Türk gazetelerinin yayın hayatına girişleri, günümüz Kıbrıs Türk Edebiyatı’nın gelişmesine ve zenginleşmesine önemli bir ivme kazandırmıştır.

Kıbrıs Türk Edebiyatı’nda ilk hikâyelerin1890’lı yıllarda yayınlandıkları bilinmekle beraber, ilk yayınlanan hikâyeye kesin bir tarih vermek, şimdilik mümkün değildir.

Eski basınımızdan nice bilgi ve belgeyi günümüze aktaran değerli Araştırmacı - Yazar Sn. Harid Fedai, bu konudaki zorlukları şöyle ifade eder:

“Kıbrıs’ta yazın ürünleri incelenmek istendiğinde ilk akla gelen, eski gazete - dergilerdir hiç kuşkusuz. Ancak onların bir bütün olarak bulunmamaları, araştırmacıları duraksatıyor. Sözgelimi ‘bizde ilk öykü, roman, tiyatro yapıtı hangisidir?’ sorusunu kesin yanıtlamamız, şimdilik olası değildir.”

Sn. Fedai, daha sonra, ilk hikâyelerimizden biri olarak, Kıbrıs’ın mizah ve yergi ustası Ahmet Tevfik Efendi’nin Bir Manzara-i Dil-gûşa [İç-açıcı Bir Manzara] adlı hikâyesini sunar. Hikâye, yine Ahmet Tevfik Efendi tarafından 1897-98 yılları arasında yayınlanan Akbaba gazete - dergisinin 3, 4, 5, 6. sayılarında yer almıştır.

Ancak, konu, Kıbrıs Türk edebiyatı içerisinde ve kendi özelinde ‘‘İlk Kadın Öykü Yazarları’’na gelince, buradaki yazılı kaynaklar son derece net ve açıktır.

Özetle; bu kitabımız içerisinde yer verdiğimiz ‘‘Öykü Yazarı İlk 15 Kadın’’ın, yazınsal edebiyatımızda öyküye imza atan ilk kadın yazarlarımız olduğunu, söyleyebiliriz.